Samenvatting gemaakt door Gabriël. Hartelijk dank!
Het begon met een inleiding. Daarin werd genoemd dat men eindelijk
wat aan de wachtlijsten gaat doen. Er komen 2 nieuwe psychologen, en nog
een paar andere mensen van andere disciplines om het genderteam te
versterken.
Daarna was er een praatje over het diagnostische
traject. Daarin werd verteld dat je dus gaat bespreken over hoe jouw
gendergevoel is en of er dus sprake is van een
genderidentiteitsstoornis. Men zal vragen of je een levensverhaal wilt
schrijven, en men wil ook een belangrijk ander iemand spreken om een
beter beeld van je genderidentiteit te krijgen.
En er wordt gekeken
of je nog onderliggende problemen hebt (zoals depressies en angsten) en
daarvoor wordt je dan verder verwezen naar een regionale GGZ.
En na
de diagnostische fase, die 4 tot 12 maanden kan duren, wordt er met het
team besproken of je groen licht krijgt voor de hormonen.
Daarna
kwam het verhaal van de hormonen, die tegelijkertijd plaats vindt met de
RLE. Ookal leef je al langer in je gewenste geslacht, hier moet je
minimaal dat jaar RLE doorlopen. Er waren wat verschillende manieren
aangestipt van hoe je de hormonen kon aanbrengen (pillen of een pleister
bij de transvrouwen, gel of prikken bij de transmannen) en ook een kort
tabelletje van welke effecten die hormonen geven in een pubertijd en
dat je kan zien dat het allemaal niet in 1x gebeurd, maar dat er een
paar jaar overheen gaat voordat je bij een plafond bent aangekomen. En
dat er kans is op leverfunctieproblemen bij beide transgroepen, en meer
kans op trombose bij de transvrouwen en kans op hemofilie bij mannen.
Daarna
kwam het praatje over de groepen Transvisie Zorg, Transvisie P.O.S.T.
en Transgender Netwerk Nederland, die vertelden waar ze voor stonden en
waarmee ze je zouden kunnen helpen.
Transvisie zorg had diverse
groepen die afhankelijk waren van hoe je staat (dus ben je nog zoekende
of ben je een starter, of ben je post-op) en die groepen waren dan
gemengd. Als ik me goed herinner hadden ze ook de mogelijkheid voor
persoonlijk contact.
Transvisie Post heeft ook zelfhulp groepen, maar
dan meer over voor wat je komt: dus mannengroepen, vrouwengroepen,
zoekersgroepen, groepen voor ouders van trans*kinderen, groepen voor
naasten van transen, en transgendergroepen voor mensen die zich wel als
het andere geslacht voelen maar geen operaties enzo laten doen. En ook
zij hebben de mogelijkheid op persoonlijke ondersteuning.
En
Transgender Netwerk Nederland zet zich in voor alle transgenders als
groep, tegen discriminatie en voor het verval van die sterilisatie-eis
in de wet.
(toen was er eindelijk pauze)
Daarna ging het
praatje over de chirurgie. Er werd maar heel kort aangestipt hoe dat
ging, omdat er over enkele maanden een uitgebreide informatie avond voor
de MtF en FtM apart komt.
Maar het ging over dus dat men een
volledig werkende neovulva kon maken die hetzelfde werkte als een
biologische vrouwelijke vagina en waarmee je ook gewoon nog een orgasme
kon krijgen.
Voor de transmannen had je 2 opties voor borsten
verwijderen: met een grote snee over de borst bij de wat grotere
borsten, en rondom het tepelhof bij de kleinere borsten.
Baarmoeder
verwijderen wordt gedaan via 3 kleine sneetjes en geeft zo weinig
littekens. Men wil in de toekomst de borsten verwijderen en baarmoeder
verwijderen in 1 operatie doen, ipv 2 losse.
Voor het creëren van een
penis had je 2 opties, maar die hebben beide hun voor en nadelen, en
vooral veel mogelijkheden op complicaties omdat het erg klein en fijn
is. En het is ook heel belangrijk dat als je aan deze operaties wil
beginnen, je eerst goed gaat praten met een arts en seksuologe om te
kijken wat je verwachtingen ervan zijn; niet dat je uiteindelijk met een
grote teleurstelling thuis komt.
En het laatste praatje kwam er
op neer: Stop met roken, want roken is slecht voor je, en heeft ook
negatief effect op de opname van hormonen en geeft veel meer risico's
bij operaties.
No comments:
Post a Comment